In het weekend bleef Meike verhoging houden, overgeven als ze maar het woord brood hoorde en heel de nacht om het uur huilend wakker.
Zaterdagochtend was het tijd voor de wekelijkse boodschappen en Meike wilde perse mee. Nou ja, warm aankleden dan maar en de boodschappen bij de diverse winkels verdeeld met Remco. Konden we lekker opschieten, een illusie op de zaterdag voor kerst. De rij voor de kassa van de supermarkt stond tot achterin en Rem en Meike kwamen al kijken waar ik bleef. De supermarkt rook lekker naar vers gebakken brood alleen dacht Meike daar heel anders over...gelukkig hadden we wat plastic zakjes in onze jaszak gestoken.
Verder veranderde de situatie met Meike niet in het weekend. Lekker maar rustig thuis op de bank met een dekentje en de onmisbare iPad met 24kitchen en FaceTime.
Kerst voor de deur en we moeten nog 2 daagjes werken. Toch nog maar een keertje plas opvangen en nadat Meike bij Els, onze oppas, was afgezet snel weer even langs de huisarts met het bekende potje met een paar druppels geel vocht. 'Dit is echt te weinig. We moeten het op kweek zetten en daar hebben we meer voor nodig' zei de bekende assistente. 'Ja maar' sputterde ik 'als ik tot morgen moet wachten voor nieuwe ochtendurine dan hebben we voor de kerst geen uitslag'. 'Dat is waar en ook niet meer deze week want we zijn vrijdag niet aanwezig' zei de assistente op inmiddels bekende kordate toon. 'En nu?' vroeg ik. 'Ik ga zo met Meike niet de kerstdagen in. De 10 dagen voor buikgriep zijn verstreken en ze knapt nog steeds niet op'.
'Ok, kom dan vanmiddag maar naar het spreekuur, ik heb om tien voor half vier nog een gaatje. En kan je dan nog wat urine opvangen?'
Ik snel langs Els met een schoon potje en het verzoek wat urine op te vangen. Meike lag bij Els als een ziek vogeltje op de bank, natuurlijk wel met iPad en 24kitchen.
'Ik kom je vroeg halen en dan gaan we nog even langs de dokter' melde ik haar en ze keek me gelaten aan. Snel weer door naar huis voor weer een nieuwe telefonische vergadering.
Om tien over drie de auto weer in, snel Meike ingeladen en door naar de huisarts. Als het spreekuur nou maar niet teveel uitliep dan zou ik op tijd terug zijn voor de telefonische vergadering van 4 uur.
De huisarts was begaan met Meike en zei eerlijk dat ze ook niet wist wat er aan de hand was. Ze vroeg me wat ik wilde en ik kon alleen maar zeggen dat ik zeer ongerust was omdat het nu al zo'n tijd aanhield en ik geen verbetering zag. Ze pakte de telefoon en belde naar het Albert Schweizerziekenhuis in Dordrecht.
Het was wel druk maar we mochten gelijk langs komen op de spoedeisende hulp. Snel Meike weer in de auto, Remco bellen, even sms-sen dat ik niet zou inbellen en hup naar het ziekenhuis. Remco is direct in de auto gestapt en naar het ziekenhuis gekomen.
Bij het ziekenhuis werden we direct naar een kamertje geleid maar de dokter liet wel even op zich wachten. Gelukkig had papa ook een iPad in zijn tas en was de WiFi uitstekend in Dordwijk.
Bloeddruk, bloedprikken, hart luisteren, kinderarts en chirurg maar ook hier wisten ze niet wat er aan de hand was. Inmiddels hadden ze uitslag van het bloed en daar zaten toch tekenen van ontstekingen in. 'We willen Meike toch een nachtje houden en morgen meer onderzoeken doen. Ook willen we haar een sonde geven omdat we in het bloed zien dat ze al een tijdje niet heeft gegeten'. We werden naar de eerste etage gebracht waar ze als op ons stonden te wachten. Het was inmiddels al een uur of acht.
Na wat geworstel en gekrijs zat de sonde erin en was Meike op bed geïnstalleerd. Ik kon de nacht bij haar blijven en Remco is snel thuis wat spulletjes gaan halen. Om 10 uur waren we helemaal gesetteld en konden we uitrusten van deze spannende middag en avond.
En voorlopig niet de laatste weten we inmiddels......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten