Pittstop

Meike is weer thuis, heel even maar toch. Woensdag wordt Meike weer opgenomen om op donderdag te worden geopereerd. Sinds zaterdagmiddag heeft ze geen koorts meer gehad en ze lag er weer vrolijk en opgewekt bij. Geen reden dus om haar nog te houden.
De ontstekingswaarden in haar bloed waren weer gehalveerd en de inentingen van vrijdag moeten haar beschermen tegen de waterpokken.
Vandaag is er nog wel bloed afgenomen om haar witte bloedcellen te controleren. Deze zijn aan de lage kant en voor de operatie hebben ze het liefst dat deze op normale hoogte zijn. Deze cellen zijn nodig voor een goede wondgenezing en dat is wel wat we donderdag zeker nodig hebben.

Meike heeft een insuflon gekregen, dat is een klein buisje in haar been waarin we morgen een injectie moeten geven om de witte bloedcellen te stimuleren. Het buisje inbrengen, met een injectienaald, ging weer zonder een kik. De luier wisselen daarna des te meer, daar heeft ze zo'n hekel aan dat ze moord en brand schreeuwt. De zusters schrikken hier iedere keer weer van en denken dat ze haar enorm pijn doen, maar nee het is Meike die laat weten dat ze een enorme hekel heeft aan dit noodzakelijke klusje.

We waren vanavond om half zeven thuis en hebben heerlijk spaghetti gegeten, alleen Marja, Remco en ik. Meike heeft nog steeds geen trek en krijgt eten uit een zakje via de sonde. Na wat homevideo's is ze weer lekker gaan slapen in het grote bed. Nu twee nachtjes thuis om woensdag weer te verhuizen naar het ziekenhuis en ik schat zomaar in dat dat langer wordt dan de drie dagen van nu. Gelukkig staat de operatie nog gewoon gepland en wordt er momenteel niet gekoerst op uitstel. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren maar vooralsnog is het gewoon donderdag. En wij hopen dat het donderdag gewoon doorgaat, natuurlijk alleen als het het juiste moment is voor Meike. De operatie hangt als een donkere wolk boven ons hoofd en ligt als een baksteen op onze maag. Hopelijk kunnen we donderdag melden dat de operatie achter de rug is en succesvol is verlopen.

Morgen, samen met Papa, lekker genieten van het mooie weer. Het zal wel weer even duren voordat ze weer lekker naar buiten kan. Ook een beetje rechtop zitten en bewegen kan geen kwaad. Op een aantal plekken krijgt Meike al kleine doorligplekken en daar wordt je toch ook niet heel erg blij van. Dus hup, morgen rechtop en bewegen. Een mooi klusje voor Papa!
Nu anderhalve dag een pittstop om vanaf donderdag de (wed)strijd met de kanker verder aan te gaan.