Sushi in quarantaine

Waarom kan het nou nooit volgens plan gaan? Vanochtend stond er een MRI op de planning en zou ze met Remco mee naar huis gaan. De MRI ging goed maar er waren toch twee beelden niet gelukt. Net op toen Rem en Meike op het punt stonden om naar huis te gaan werd er gevraagd of ze nog een keertje naar de MRi wilde om de twee beelden over te maken. "Ja, laten we maar doen" zei Rem, "We zijn er nu toch". De ingepakte tassen maar even laten staan en opnieuw naar beneden naar de afdeling Radiologie.

Op de afdeling aangekomen lopen ze de dokter tegen het lijf die dinsdagavond laat Meike's drain heeft vervangen. Gisteren is hij nog een twee keer bij haar wezen kijken omdat ze toch wel erg bleef bloeden, zowel de wond als het vocht in haar drainzak was flink rood gekleurd. Aangezien de vervanging gisteren pas een paar uur eerder had plaatsgevonden was het nog niet verontrustend.
Maar toen ze beneden de dokter tegen kwamen en hij de drainzak zag vertelde hij dat hij er toch nog een keer goed naar wilde kijken omdat het bloeden nu toch wel minder zou moeten zijn. Ze waren net terug in de kamer of de dokter merkte op dat de hechting van de drain niet helemaal lekker zat en schuurde in de wond. Dit maakt dat de wond niet goed kan helen en dus blijft bloeden.

Snel werd er gezocht naar medicatie om Meike iets te verdoven zodat de hechting opnieuw kon worden verplaatst. Het wachte op verdoving duurde lang en het zou ook nog wel even duren voordat deze zou zijn ingewerkt. Meike is absoluut niet kinderachtig en inmiddels weten we dat ze heel veel handelingen aan kan zonder verdoving. Zo prikken ze altijd haar PAC aan zonder verdovende zalf en Meike geeft geen kik. Ook niet als dat drie keer over moet. Na even met Meike te hebben overlegd hebben ze niet gewacht op een verdoving maar is de hechting direct door de arts hersteld. Meike heeft geen kik gegeven en is heel stil blijven liggen. Wat een super meisje! Zoveel medische handelingen en ze ondergaat het allemaal maar, diep respect!

Nog even de laatste checks en dan toch op naar huis. Wat? Haar temperatuur ruim boven de 39 graden? Weer een streep door het plan. Maar ja, waar komt die koorts vandaan? Weer een nieuwe PAC aangeprikt want die ze had is vandaag verwijderd, ze stond immers op het punt om naar huis te gaan. "Laten we even vier uur wachten", was het advies. Het kan ook dat het jutteren aan de drain een reactie van haar lichaam veroorzaakt. Wel snel bloed afgenomen voor kweek en voor de ontstekingswaarden.

Ik was van kantoor op weg naar huis, in de auto zat ik te bedenken wat we vanavond zouden eten. We waren immers weer met z'n drietjes thuis. Deze gedachten waren snel vervlogen toen Rem belde met de mededeling dat ze nog in het ziekenhuis waren en Meike koorts had. Nou, dan maar de A13 af en de stad in richting Sophia in plaats van afbuigen naar de A20 richting huis.
Bij aankomst in het ziekenhuis was de automatische deur van de afdeling gesloten en er stond een verzegelde container half voor de deur, "Slordig om die hier zo half voor de ingang te zetten en vreemd dat de deur niet opengaat" dacht ik onschuldig.

Meike zat parmantig rechtop in bed toen ik binnenkwam en was de cupcakes aan het versieren die ze gisteren met Nellie had gebakken. Het leek prima met haar te gaan.
Het duurde niet lang of Meike's oncoloog bracht ons een bezoek met nieuws! "Nee, nog geen uitslag over de MRI" melde ze meteen. Meike's ontstekingswaarden in haar bloed waren weer erg hoog wat betekend dat ze weer starten met anitbiotica en dat Meike zeker weer een week in het ziekenhuis moet blijven. Daarnaast is er op de afdeling, bij een andere patient, een resistente bacterie gevonden en is de kans dat de hele afdeling besmet is groot. De afdeling wordt afgesloten voor bezoekers en wordt bestempeld als "besmet gebied". Of Meike deze bacterie ook heeft opgelopen wordt de komende dagen onderzocht.

Op dit moment geldt er een crisisprotocol op de afdeling. Wij, de ouders, mogen bij Meike blijven maar mogen alleen bij haar in de kamer en vandaar uit direct naar huis. We mogen niet naar andere afdelingen, het restaurant of andere ruimtes. Bij het verlaten van de afdeling moeten we ons in baterievrije overjassen hijsen, handen en onderarmen desinfecteren en handschoenen aan om vervolgens in één rechte lijn het ziekenhuis te verlaten. Alle mogelijkheden om de bacterie verder door het ziekenhuis te verspreiden moeten worden geelimineerd. Meike moet in haar gesluisde kamer, volledig in quarantaine blijven en iedereen die binnenkomt moet zich goed desinfecteren. Bezoek mag voorlopig niet langs komen en morgen gaan ze kijken of de patienten die nu nog op de afdeling zijn kunnen worden overgeplaatst naar een andere afdeling.

Meike heeft niet veel weet van de crisis om haar heen. Ze is moe en koortsig. Wel heeft ze vanavond zin om Sushi te eten. Helaas staat Meike op eenzelfde dieet als zwangere vrouwen en mag ze onder andere geen rauwe producten zoals vis en vlees. We mogen wel Sushi laten bezorgen en het beneden in de hal ophalen in de baceterievrije overjas. We bestellen Sushi en binnen 20 minuten wordt deze bezorgd. We hebben ook sushi besteld zonder rauwe vis maar met omelet en komkommer. Heeft Meike toch een beetje het idee van sushi. Helaas laat ze zich niet foppen en vindt ze de laffe sushi met omelet en komkommer maar niets. Haar verdere trek in sushi is ook verdwenen en terwijl wij de sushi nuttigen zakt Meike weer in slaap.

Voorlopig blijft Meike weer in het ziekenhuis om de infectie die ze heeft met antibiotica te bestrijden en is het duimen dat ze de resistente bacterie uit het ziekenhuis niet heeft opgelopen. En ik vind nu dat ze wel eens gespaard mag worden! Dit keer alsjeblieft niet weer zoveel pech?!