Koffie met gebak

Meike is thuis! Gisteren zijn we, direct toen we weg mochten, met piepende banden vertrokken. Remco had de nacht ervoor thuis doorgebracht en wachte ons al op. Donderdag op vrijdagnacht had Meike weer gespookt en heeft ze een beetje ruzie met Papa gehad. Om het goed te maken met Papa wilde ze perse langs de bloemenwinkel om een goedmaak-boeketje voor hem te kopen.

De zware kuur is afgelopen donderdag doorgegaan. Wel hebben ze één component eraf gehaald, deze heeft gezorgd voor de leverproblemen en ze wilde de lever graag nog wat langer de tijd geven om te herstellen. De volgende keer zal dit bestanddeel er waarschijnlijk weer bij zitten.
De structuur waar Meike zo van houdt maakt dat ze het lastig vindt om de knop om te zetten als ze naar huis mag. Na ruim drie weken weer in het ziekenhuis te hebben vertoefd is de dagelijkse routine daar voor haar zeer vertrouwd geworden. Daarnaast heeft het ziekenhuis ook wel voordelen ten opzichte van thuis, ze hebben daar bijvoorbeeld CliniClowns!

Nu Meike weer een dagje gewend is geniet ze ook weer van het thuis zijn. Ze slaapt weer bij mij in het grote bed en Papa weer op haar kamer want hij is verkouden. Ze bemoeit zich weer met het eten, ook nu ze zelf nog niets eet wil ze wel haar stempel erop drukken.
Vandaag zijn we even met de auto op pad geweest. We zijn  een stukje wezen rijden en hebben, sinds lange tijd, van koffie met gebak genoten op een terras. Het lukte niet helemaal zonder overgeven maar in ieder geval hebben we even onze gedachten kunnen verzetten.

Ook Meike's ondeugendheid is weer een beetje terug, zie je dat tongetje uit haar mond?!

Nu ligt ze lekker op bed te slapen en zitten Rem en ik samen onderuit op de bank. Weer heel wat anders na heel wat weekjes op ziekenhuisstoelen. Ook smaakt de koffie thuis toch het allerlekkerst! Dinsdag staat weer een afspraak met de Diabetes-arts op de planning en donderdag weer terug naar Sophia KZH voor een push ( korte poliklinische chemo). In ons achterhoofd houden we er rekening mee dat Meike volgende week weer wordt opgenomen, inmiddels heeft de ervaring ons dat geleerd. Zodra Meike tegen neutropeen aankomt zijn er tot nu toe steeds bijwerkingen geweest die gemaakt hebben dat we met ons boeltje moesten verhuizen.
Maar tot die tijd genieten we van het thuis zijn!