Daniël den Hoed

Wat een avontuur! Vandaag stond een bezoek aan Daniël den Hoed op de planning. We zouden om 8 uur opgehaald worden. Dat is helaas niet gelukt, het werd elf uur. De ambulances hadden allerlei spoedjes waardoor onze afspraak werd verschoven. Wij waren echter wel op tijd klaar en zaten om half acht gewassen en gestreken te wachten op de ambulance.
De sondevoeding van Meike is 's nachts om drie uur uitgezet maar het lange wachten maakte dat haar bloedsuikerspiegl flink daalde. Snel toch maar een glucoseinfuus om de spiegel weer wat te laten stijgen.

Op woensdag komen de CliniClowns langs op de afdeling Chirurgie maar meestal in de ochtend. Omdat Meike 's ochtends op pad zou gaan zou ze dit wekelijkse bezoek moeten missen, tot groot verdriet. Gelukkig weten de CliniClowns hoe veel Meike zich verheugt op dit bezoek en daarom hebben ze hun schema omgegooid en zijn ze 's middags nog bij Meike langs geweest. Wat een feest!

Om elf uur kwam de ambulance en Meike vroeg direct of de zwaailichten en de sirene aan mochten. Het ritje van Meike was natuurlijk geen spoed maar ze hebben voor Meike een uitzondering gemaakt. Met Mickey Mouse samen op de brancard is ze de in de ambulance gereden. In de maastunnel zijn inderdaad de sirene en zwaailichten aangezet en zijn we met vliegende vaart de tunnel doorgesneld. Meike lag met een grote glimlach en wapperende handjes te genieten.

Aangekomen in Daniël den Hoed is ze snel weer in een aparte kamer op een afdeling geplaatst en moesten we even wachten op de scan. Dit duurde gelukkig niet heel lang en Marja heeft, met verhaaltjes uit haar hoofd, geholpen de tijd te doden. 

Meike is nu al zolang haar haar kwijt en al zolang ziek dat ons dat niet heel erg meer opvalt. Ook de meeste mensen die op bezoek komen zijn inmiddels gewend aan Meike's nieuwe uiterlijk. Vandaag in Daniël den Hoed viel me weer op hoe geschokt mensen zijn als ze Meike zien. Een klein ziek meisje zonder haar dat op een brancard wordt binnen gebracht zorgt voor veel blikken. Meike is er aan gewend dat mensen haar bekijken en het lijkt haar niet meer op te vallen.

De meting is onder een lichte narcose gedaan en Meike ging, zoals gewend, weer rustig slapen. Na een uurtje was het gelukt en was ze weer wakker. Snel terug naar Sophia en weer het laatste stukje met zwaailichten en sirene. Terug op de kamer duurde het niet lang voordat de CliniClowns Meike hadden gevonden. Na dit bezoek kon ze haar ogen, en ik ook, niet meer open houden en hebben we samen in bed heerlijk twee uur liggen slapen.
Volgens het plan van nu komt morgen naar huis voor de paasdagen en start volgende week donderdag en bestralingen en weer een nieuwe chemokuur. Nu eerst eieren zoeken en lekker een paar dagen tot rust komen.