Weer die kliernier!

Daar gaan we weer! Na een paar daagjes thuis is Meike vandaag weer opgenomen in het zieknhuis.
De afgelopen dagen thuis ging het best wel lekker met ons meisje. Maandag zijn de bestralingen gestart en die gaan best wel goed. Maandag ben ik met Meike mee geweest en de bestraling was zo gebeurd. De narcose vraagt de meeste tijd. Ik blijf dat toch heel moelijk vinden, mijn mopje dat dan onder je ogen wegzakt in narcose. Ondanks dat we dit inmiddels al heel vaak hebben moeten zien went het nooit!

Afgelopen nacht heeft Meike ons de hele nacht wakker gehouden, niet omdat er iets specifieks aan de hand was. Ze kon de slaap niet goed vatten. Om het uur riep ze ons omdat ze dorst had, niet lekker lag, een vuile broek had en ook een paar keer zomaar voor een praatje. Om 5 uur vannacht is Meike bij mij komen liggen en is Rem verhuist naar Meike's bed.
Tijdens ons dagelijks ochtendritueel met controles en medicijnen meete we ruim 40 graden koorts. We moesten toch voor de bestralingen naar het ziekenhuis dus daarna maar even langs op de afdeling oncologie.
De bestraling ging weer voorspoedig en onder invloed van paracetamol was Meike's temperatuur gezakt naar 37,7 graden. Onze Radiotherapeut heeft toch even telefonisch contact gehad met de afdeling Oncologie en we moesten toch even langs.

Meike drinkt al weken nauwelijks iets maar sinds een paar dagen heeft ze enorme dorst, juist nu ze vanaf 4 uur 's nachts nuchter moet zijn en dus 's ochtends niets mag drinken. Tijdens de taxirit naar het ziekenhuis klaagt ze aan één stuk door over dorst en probeert ze in de chauffeur een medestander te vinden. Naasr dorst heeft Meike ook heel veel last van haar billen. Door de chemo zit er geen vel meer op haar bips en is dat een grote open wond. Je kan je voorstellen dat zitten daardoor een hel is.

Na de bestraling aangekomen op de afdeling Oncologie direct bloed geprikt en even wachten op de uitslag en de arts. Dit duurde gelukkig niet lang. Haar bloed liet geen grote afwijkende waarden zien en ook haar temperatuur was inmiddels stabiel. Haar billen zijn natuurlijk nog steeds kapot en daar moeten we zalf op blijven smeren. Gelukkig geen reden om haar te houden dus weer lekker met de taxi terug naar huis.

Het effect van de slechte nachtrust was goed voelbaar en direct bij thuiskomst Meike lekker op haar zij in bed gelegd en ik ben op de bank gaan liggen. Het duurde niet lang voordat ik slaap viel.
's Middags kwamen Kaska en Sven langs om Meike's nagels weer mooi te lakken. Meike klaagde over kou en toen ik haar temperatuurde was de koorts toch weer opgelopen naar 39,8. Toch maar weer contact opgenomen met het ziekenhuis en waar we al bang voor waren was inderdaad het antwoord. Ze gingen Meike opnemen.

Saampjes in de auto op naar Sophia. Wederom was de rit van begin tot aankomst één klaagzang over de pijn in haar bips. In het ziekenhuis stonden ze Meike al op te wachten en werden we naar een kamertje gebracht. Direct de gebruikelijke checks zoals bloeddruk, temperatuur, bloed afnemen voor kweek en verder weer wachten op de dokter.
Om half negen kwam de dokter met het nieuws dat Meike weer enorm hoge ontstekingswaarden had maar ook dat de nierfunctie sinds vrijdag weer sterk verslechterd is. Ze willen vanavond nog een echo maken en een katheter plaatsen. Tijdens de operatie is er een slangetje geplaatst tussen Meike's linkernier en haar blaas. Met het verwijderen van de tumor hebben ze een stukje moeten verwijderen uit deze verbinding. Om dit weer goed aan elkaar te laten groeien hebben ze er een plastic stukje tussen gezet. De tussenstukje moest blijven zitten tot medio juni. Het vermoeden bestaat nu dat dit stukje toch scheef geraakt is en Meike's nier weer niet goed kan lozen. De echo moet hier vannacht uitsluitsel over geven.
Als dat het geval is zal er weer operatief een nierdrain geplaatst moeten worden. Met de katheter kunnen ze weer goed haar vochtbalans in de gaten houden en geven ze de wond op haar bips rust.

Wel is besloten Meike weer nuchter te houden en haar weer via het infuus al het nodige vocht en voedingsstoffen te geven. Als Meike naar de OK moet dan is ze er klaar voor. De slaapdokter zou ook nog langs komen om Meike weer op een morfinepomp aan te sluiten. Deze zal constant een beetje morfine afgeven maar ook krijgt Meike weer een knopje waar ze op kan drukken.

We hebben dus weer een volledig andere dag dan gepland achter de rug. Voorlopig ligt Meike weer in het ziekenhuis en zijn wij daar dus ook weer te vinden. De vier daagjes thuis waren wel heerlijk dus daar teren we voorlopig maar weer op. Ik heb wel met Meike afgesproken dat ze niet meer zou gillen en hopelijk houdt ze zich aan onze afspraak.