Relatieve rust lijkt weder gekeerd

Het gaat goed! Na een paar spannende dagen proberen we steeds dieper te ademen en de spanning van ons af te laten glijden. Dat lijkt redelijk te gaan.
Zaterdagavond is Meike van de beademing gehaald en dat ging soepel. Ze heeft zonder horten en stoten het zelf ademen over genomen. Ze begon gelijk te praten, welliswaar woordjes maar ze deed het weer!
Wel bleef haar bloeddruk aan de hoge kant, waarschijnlijk door de pijn. De anesthesist is geweest en heeft Meike een morfinepomp gegeven die ze in theorie zelf kan bedienen. De kracht in haar handen is helaas zo weinig dat zelf drukken niet lukt, maar dat is een klusje dat we graag van haar overnemen.

Meike is verder stabiel gebleven en zelfs zo stabiel dat ze gisterenmiddag, zondag, naar de afdeling is terug geplaatst. Ze ligt weer op de afdeling Chirurgie in haar oude kamer. We waren er zelf nog niet helemaal gerust op maar hadden ook geen stevige argumenten om haar op de IC te laten liggen. Ik merk wel dat al onze zintuigen meer dan open staan voor signalen van Meike. Bij iedere zucht of kreun zijn we alert en reageren we meteen. Ik denk dat we daar nog wel even last van blijven houden. Vannacht heb ik bij Meike geslapen en dat is redelijk goed gegaan. Ik heb me zo gepositioneerd dat ik haar direct vanaf de stretcher kon zien.

Vandaag is weer een drukke dag! Héél de ochtend lopen er al artsen, verpleegkundigen en ander ondersteunend personeel binnen. Veel zusters die vrijdag dienst hadden zijn ook enorm geschrokken en komen één voor één binnen om te kijken naar Meike. Meike praat gelaten mee en lijkt niet heel veel van alle paniek mee te hebben gekregen. Wel weet ze nog dat ze het enorm benauwd heeft gehad vrijdag en dat ze nog een keer geopereerd is. Van de opname op de IC lijkt ze zich niets meer te herinneren.

Vandaag is de morfine van continue afgehaald en alleen door Meike met de pomp te bedienen. Ook de kalium is gestopt. Wel is het infuus in Meike's voet gesneuveld. Ze heeft een dikke en pijnlijke voet. De plastische chirurg is geweest en op zijn advies moeten we de voet hoog houden en warm houden met compressen om de zwelling te laten afnemen. Verder is het belangrijk dat Meike d'r darmen weer op gang komen. Vanavond gaat ze wat groentensoep eten van Oma en wellicht zet dat haar darmen in beweging. Het vele op bed liggen heeft helaas tot gevolg dat ze steeds minder spierkracht heeft en dat er ook slijm in haar longen zit. Normaal hoest je dit eruit en door bewegen komt het goed los. De fysiotherapeut heeft Meike geholpen met diep ademen en met bewegen van haar benen. Voorlopig komt ze dit twee keer per dag met Meike doen in de hoop dat Meike zelfs steeds meer gaat bewegen.

Wij proberen de draad weer op te pakken en de stress van afgelopen weekend achter ons te laten. Helaas staan de beelden wel op mijn netvlies gegrift maar de ervaring leert dat tijd alles heelt en ook deze ervaring zal met de dag steeds meer naar de achtergrond verdwijnen. Voor nu zijn we ook dankbaar op de goede afloop en de consequenties, die momenteel, niet heel groot lijken te zijn voor Meike.