De afgelopen dagen is goed merkbaar dat Meike echt heel erg ziek is. Ze slaapt veel, eet en drinkt niets meer, is misselijk en huilt veel. Ondanks dit alles proberen ze ons vandaag toch naar huis te laten gaan. We duimen dat het lukt maar houden ook in ons achterhoofd dat het ook vandaag weer anders kan lopen. Het maakt ons niet zoveel uit, we go with the flow!
De verpleging is in ieder geval wel van alles aan het regelen voor het geval dat het seintje komt dat ze mee mag. Thuiszorg, hulpmiddelen, medicatie en noem maar op. Ondanks dat we hier in het ziekenhuis de verzorging van Meike voornamelijk zelf doen vind ik het toch wel spannend om naar huis te gaan. Hier is 24 uur per dag hulp beschikbaar en thuis is dat toch 28 minuten verder weg ( ik heb getimed hoelang de rit van huis naar Sophia KZH duurt). Aan de andere kant is het, na bijna 2 weken in het ziekenhuis te hebben gewoont, ook wel heel erg lekker om met z'n drietjes naar huis te gaan.
Aanstaande donderdag moeten we in ieder geval weer terug voor de tweede chemo.
We hebben nog wel even op Remco's verzoek met de dokter gesproken. Hij had ineens gisterennacht zorgen over uitzaaiingen in de hersenen. Gelukkig is dat niet het geval!
Gisteren hebben we ons herpakt en het uit-het-veld-geslagen-gevoel is naar de achtergrond. Onze positieve spirit is weer terug we proberen weer te dansen in de regen.
Lieve Meike,
BeantwoordenVerwijderenWat schrok ik toen ik het nieuws van Loes hoorde. En wat bof jij met zulke fantastische ouders. Ik vind jou heel erg dapper en sterk. Ik denk aan je en ik hoop je snel te zien!! Heel veel kusjes, Bianca xxxxxxxxx
Wat fijn om te lezen dat jullie positieve spirit er weer is,met die instelling kunnen jullie de hele wereld aan!
BeantwoordenVerwijderenWat een schrik! Ik wens jullie allen heel veel sterkte en positieve energie voor de komende dagen, weken en maanden!
BeantwoordenVerwijderenOntzet las ik oudejaarsdag het nieuws over Meike en het heeft me niet meer los gelaten. Hoe vaak heb ik dit nieuwe jaar al niet de "beste wensen" gezegd zonder er echt bij na te denken, maar ditmaal zeg ik het recht uit mijn hart.
BeantwoordenVerwijderenWat is jullie verhaal herkenbaar.....zoals je beschreef dat je met klachten naar de dokter gaat en dan denkt dat het enigszins onschuldig is en hoe jullie voor het eerst op de afdeling kinderoncologie kwamen, precies zoals wij dat hadden... Inmiddels zijn we een half jaar verder. Het klinkt misschien gek maar je gaat er toch een soort aan wennen. Jullie komen hier ook doorheen van wat ik heb gehoord over de tijd hiervoor van Remco en wat jullie al hebben meegemaakt zijn jullie ook van het soort van vallen en weer opstaan. Even "de grootste schok verwerken en weer positief proberen te zijn. iedere dag kijk ik op het blog of er al nieuws is en volg het op de voet. Houdt moed en ik wens jullie veel kracht en positiviteit.
BeantwoordenVerwijderen