De moed in onze schoenen

Bah, bah,bah! Wat een rotdag!
Vandaag is de moed tijdelijk in onze schoenen gezakt. We hebben vandaag uitvoerig een arts gesproken over de tumor en de behandeling van Meike. Meike heeft een zeldzame tumor in haar buik. Jaarlijks worden hier maximaal 10 kinderen mee gediagnotiseerd. Hoeveel pech kan je hebben!

De behandeling die Meike voor de boeg heeft wordt héél erg zwaar. Ze krijgt de komende 26 weken (!) wekelijks chemo. Over 3 maanden staat een zware buikoperatie op de planning en hierna volgt weer 3 maanden chemotherapie. Meike gaat bijna zeker alle bijwerkingen krijgen die bij chemotherapie horen, door de 3 soorten chemo die ze toegediend gaat krijgen. Haar haar gaat uitvallen, misselijkheid, slijmvliezen die kapot gaan, obstipatie en heel erg ziek worden. Ook zal op een gegeven moment haar weerstand zo laag zijn dat ze naar verwachting in carantaine zal moeten.

Dit was helaas niet het enige slechte nieuws dat we vandaag hebben gehad. Na wederom een echo kwam het nieuws dat de lymfklieren in haar liezen ook onrustig zijn en dat ze die er morgen preventief uithalen. Als daar ook kwaadaardige cellen in zitten dan is dat een zeer ongunstige plek voor bestraling omdat de heupkoppen daardoor kans hebben te beschadigen, met alle gevolgen van dien. Dus na vandaag een narcose voor de botpunctie en plaatsing van de port-a-cath gaat ze morgen weer naar de OK. Dit wordt dan wond nummer 8 en 9 die ze momenteel met hechtingen in haar lijfje heeft.

Onze positiviteit van de afgelopen dagen is even weg. We zijn er allebei ziek van, de basaltblok is weer terug in onze maag en het huilen staat ons vele malen nader dan het lachen. Maar morgen vissen we de moed weer uit onze schoenen, hijsen we het op en gaan we weer met nieuwe positieve energie verder maar vandaag lukt dat even niet meer.

En Meike? Die is meer dan moedig. Ze heeft vandaag tussen alle bedrijven door veel geslapen maar zodra er bezoek is veert ze op. Iedere dag is ze ook zo blij met de post die ze ontvangt en de cadeautjes die erbij zitten. Vandaag kwam de post net voordat ze naar beneden moest voor een echo. De post moest even wachten, nou de radioloog heeft het geweten. Ze heeft hem duidelijk verteld dat ze weinig tijd had en dat hij moest opschieten want boven stonden er brieven, kaarten en pakketjes op haar te wachten. Ze heeft haar prioriteit goed duidelijk gemaakt.

Vandaag heeft Meike ook haar eerste shot chemo gehad. Door de port-a-cath is dit vrij eenvoudig aan te koppelen. Ook heeft ze weer een sonde omdat ze te weinig eet en ze al haar kracht en reserves nodig heeft om dit gevecht te winnen.

Morgen gaat de zon weer schijnen, hebben we onze moed opgehesen en gaan we dit traject weer met nieuwe energie tegemoet, maar vandaag even niet......