Goed geregeld!

"Goed geregeld, hè Ma?" zei Meike vanochtend toen ze de buurmannen had uitgenodigd voor het avondeten. "Ja Meike, dat heb je goed geregeld" antwoorde ik blij en trots.

Dit is weer een actie die bij de oude Meike hoort. Meike is dol op gezelligheid en het liefst heeft ze, in goede doen, de hele dag gezelschap om haar heen. En met dit door haar geregelde etentje komt de Meike die we zo goed kennen weer een beetje terug.

Natuurlijk was het antwoord van de buurmannen op deze uitnodigen positief en hebben we vanavond met z'n vijven gegourmet. Ook het idee van Meike! Ja, ze weet het goed te regelen.

Na het bekende overgeven heeft Meike heerlijk mee zitten bakken en braden en heeft ze lekker gegeten. Ondanks de situatie lukt het toch weer en klein feestje te bouwen en genieten we van deze eenvoudige mooie momenten.

Afgelopen nacht hebben we allemaal door geslapen en zijn we sinds een week of acht niet wakker geweest halverwege de nacht, heerlijk! Vanochtend toen Remco weer sinds weken was gaan spinnen hebben we samen nog tot elf uur liggen doezelen. Althans ik, Meike heeft de hele goegemeente gefacetimed en wij waren niet de enige die nog lagen te doezelen. Menig familielid is vanochtend wakker gebeld door Meike.

Na een lekker bad en de dagelijkse medische rituelen zijn we gaan wandelen naar Ome Dick. We hebben Meike in haar rolstoel gehesen en hebben een frisse neus gehaald.

Meike haar weerstand is weer tijdelijk op niveau. De kuur van de afgelopen dagen zal hier snel een einde aan maken. We grijpen dit gelijk aan en gaan morgen eventjes op bezoek in haar klas. Meike kijkt er naar uit maar ze vind het ook spannend. Ze realiseert zich natuurlijk heel goed dat ze erg ziek is en anders zonder haar. Ze vind het spannend hoe haar klasgenootjes op haar zullen reageren en ze heeft zeker gesteld dat ik de hele tijd bij haar blijf. Natuurlijk blijf ik bij haar en zorgen we dat we ruim voor half twaalf weer weg zijn omdat ze dan in de klas een boterham gaan eten. Nog steeds kan Meike geen boterhammen ruiken of zien zonder misselijk te worden.

Hoe vreemd ook, het gewone leven lijkt steeds meer op de voorgrond te komen. Natuurlijk is de kanker van Meike niet vergeten en er zijn nog genoeg momenten dat het me enorm naar de keel grijpt maar het beheerst niet de hele dag mijn gedachten. Rem en ik zijn er allebei vol van overtuigd dat deze ziekte Meike er niet onder gaat krijgen. Als kort de gedachten over een ander scenario zich in mijn gedachten opdringen dan word ik misselijk en krijg ik het van binnenuit ijskoud. Het lukt me gelukkig goed deze gedachten snel te verdrijven. Meike gaat dit OVERWINNEN, geen twijfel!